17

*Elizabeth*

Wygramoliłam się ze zniszczonego i wilgotnego łóżka. Liczyłam, że miałam okropny sen ale jednak... Śmierdząca i ciemna piwnica była rzeczywistością. Złapałam się za bolące ramię, które przez noc musiało mocno spuchnąć. Na mojej twarzy pojawił się grymas bólu. Podeszłam do szczeliny, z której miałam widok na zieloną ścianę lasu. Było strasznie zimno, a trawę pokrywały krople rosy. 

- Widzę, że nasza księżniczka wstała!- usłyszałam za sobą donośny męski głos.

Odwróciłam się o 180 stopni i rozejrzałam się po pomieszczeniu. W ciemnym kącie ujrzałam postać siedzącą na fotelu. 

- Nie księżniczkuj mi tu!- wypaliłam przymrużając oczy. 

Postać wyłoniła się z ciemności ukazując przystojnego, młodego chłopaka. Zmierzyłam go wzrokiem i prychnęłam pod nosem. 

- Bądź miła. Nie jesteś u siebie.

- Wywalisz mnie za złe zachowanie? Bardzo chętnie!- krzyknęłam rozwścieczona.

Chłopak złapał mnie za koszulkę i przyparł do ściany.- Grzecznie!- wysyczał przez zęby.

Przełknęłam ślinę. Tego się nie spodziewałam. Brunet złapał mnie za zdrową rękę i popchnął na łóżko. Moje ciało padło na materac jak szmaciana lalka. Syknęłam z bólu. Czułam jak prawe ramię rozrywa nieprzyjemne gorąco. 

- Słuchaj co mówię a dłużej pożyjesz.

Spojrzałam na niego z pogardą i wywróciłam oczami.- Umiem sobie radzić.

- Właśnie widzę. 

- Co Cię to w ogóle obchodzi?! Porwaliście mnie.

- Oni porwali... Na mnie nie patrz.- uniósł ręce w geście obronnym i usiadł obok mnie.- Pokaż.

- Cco?

- No ramię... Spuchło trochę.- Nim zdążyłam cokolwiek zrobić rozerwał rękaw mojej koszuli i zaczął się przyglądać obolałej ręce.- Będę musiał Ci je nastawić.

- Zwariowałeś? Lekarz z Ciebie żaden! Nie dotykaj mnie!- warknęłam.

- Na 3!- złapał moją rękę i spojrzał na mnie z łobuzerskim uśmiechem.

Po moim ciele przebiegły ciarki. 

- Jeden... Dwa...- trzask.

- Ała! Miało być na 3!- wrzasnęłam. 

- Ale jak bym doliczył do 3 to zaczęłabyś się drzeć zanim bym nastawił!

- Jesteś niemożliwy! Z kim ja tu wylądowałam?!

- Tom! Miło mi księżniczko!- chłopak wyciągnął do mnie rękę, widząc jednak moje zniesmaczenie speszony zabrał dłoń.- Okej...

- Chyba nie myślisz, że będę Twoją "kumpelą z piwnicy"?- zawołałam robiąc cudzysłów w powietrzu.

Brunet podrapał się po karku i wstał.- Powinnaś coś zjeść!- rzucił wspinając się po schodach.

*Skailer*

- Przestań tak łazić i weź coś wymyśl!

- Ja mam coś wymyślić! Kurde! Irwin rusz głową! Bo to chyba Tobie zwinęli laskę sprzed nosa!- wrzasnęłam rozwścieczona.

- Skai! Ty ich miałaś pilnować!- upomniał mnie braciszek.

Wywróciłam oczami.- No wiem... Masz rację...- jęknęłam bezradnie.

Padłam tyłkiem na fotel i podparłam głowę ręką. Niezręczną ciszę przerwał dźwięk dzwonka do drzwi. Wstałam niezgrabnie i powędrowałam do korytarza. Spojrzałam przez wizjer i spokojnie pociągnęłam klamkę.

- Przesyłka specjalna dla panny Skailer Johnson.- powiedział listonosz podając mi ogromny bukiet czerwonych róż.- Podpisik proszę.

Zdezorientowana spojrzałam na faceta jak na wariata i podpisałam świstek papieru a następnie trzasnęłam drzwiami. Weszłam do kuchni i wrzuciłam kwiaty do kosza na śmieci.

- No proszę, proszę! Ktoś tu ma cichego wielbiciela!

Wykrzywiłam się widząc jak Marc wyciąga róże z kubła i wkłada do największego słoika jaki znalazł w szafce kuchennej. Do pomieszczenia wkroczył Ashton. Zmarszczył brwi i wyjął malutką kopertę ukrytą między łebkami kwiatów.

- Nie ładnie tak wyrzucać prezent. 

- Wypchaj się człowieku. 

Wyrwałam małą karteczkę z rąk chłopaków i wyjęłam liścik. Otworzyłam go ale był pusty. Zmarszczyłam brwi.

- Pusty!

- Coś Ci wypadło.- usłyszałam głos brata.

Spojrzałam na niego. Podał mi pęk ciemnych włosów. 

- Co to?- zaśmiał się Ashton.- Masz naprawdę dziwnych znajomych.

Przyjrzałam się ciemnemu loczkowi w mojej dłoni.

- Skailer? Okej?- zapytał zbity z tropu Irwin.

Spojrzałam na niego nabierając przy tym dużo powietrza. Chłopak wyrwał mi przedmiot z rąk i obejrzał go dokładnie. Spojrzeliśmy na siebie niepewnie.

- HOOD!- zawołaliśmy zgrani.

***

No dobra. PRZEPRASZAM!

Postaram się poprawić. Wiem, że to beznadzieja ale miałam mega problemy z weną. Nie chciałam pisać na siłę bo bym zepsuła :'(

I chyba trochę krótki mi wyszedł. Mam nadzieję, że nadal mnie lubicie...

W bohaterach 2 nowe osoby :3 oblukajcie ;)